Relíquia Primitiva de São Jorge

En el “Cuadern d’estudis locals nº 2“ publicat per la Asociació Cultural Font Bona –Centre d’Estudis Locals de Banyeres de Mariola amb motiu del 250 Aniversari de la bendició del temple parroquial de Santa María ((1752-2002), s’ens descobreix el desenrrollament religios, social y económic de la historia parroquial del nostre poble.

En ell podem llegir:

"Em Laureano protocolos Ballester (1703 – 1704) escriba activo na segunda metade do s. XVIII, aparce ya el primer inventario de la iglesia vieja.

Sob os termos do inventário, de acordo com o costume da época, o notário atesta o ato, convocado en la iglesia parroquial de la Universidad de Bañeras por el rector Mosen Lloréns, en presencia de Bernardo Sans, Batlle, Juan Albero Juan e Antonio Albero, jurados. Apenas objetos e roupas são inventariados.

El conjunto da la impresión de una iglesia bastante pobre y dice lo siguiente:

. . .

9. Um medalhão de ouro com uma cruz de prata e um pé de madeira de ouro.

. . .

Més emdavant

“En 1742, em conexão com a construção da nova igreja paroquial de Sta. Maria, e praticou escrevendo o último inventário da antiga igreja, pelo secretário Laureano Ballester, na presença de Dr.. D. Mauro Aparici e com a ajuda de Fray Urbano Ferre, San Sebastian menos religiosa, em Valencia, Carlos Árvore, prefeito ordinária, Pedro Árvore, vereador reitor, Marcelino Asensi Domenech e Berenguer, vereadores, Vicente Tortosa, síndico procurador, e testemunhas; objetos inventariadas que são simbolicamente entregues ao novo pastor.

Um relicário de ouro com a cruz de prata e de madeira do pé. Em que as relíquias de San Blas, são Pedro, Santa Bárbara, Santa Agata, Santa Leocadia, São Jorge, Cruz de Cristo, San Vicente Ferrer, dinheiro de quem vendeu nosso Senhor Christo, de San Vicente Mártir, São Francisco, San Onofre, Sao Sebastiao, San Mauro e outro do lugar onde o anjo anunciou à Virgem”.

. . .

Lamentablement d’aquesta primera Relíquia de Sant Jordi, a l’haver desaparegut quasi en la seva totalitat l’arxiu parroquial durant la Guerra Civil, no tenim notícia alguna sobre el seu parador.